ساخت و بررسی خواص کامپوزیت های پلیمر- پیزوسرامیک

ساخت کامپوزیت های پیزوالکتریک در سال های اخیر به دلیل خواص ویژه ی آن ها بسیار متداول گردیده است. مواد تک فاز به دلیل دارا نبودن تمام خصوصیات مورد نیاز برای کاربرد در یک هدف ویژه مطلوب نمی باشند. در این پژوهش، برای ساخت کامپوزیت پلیمر- سرامیک با اتصال 3-3 سرامیک pzt متخلخل به دو روش مختلف استفاده از دانه های فدا شونده پلی استایرنی و replicaساخته شد و در دماهای ?c 1280-1255 زینتر گردید. با تزریق رزین اپوکسی به درون نمونه متخلخل کامپوزیت ایجاد گردید. مقدار سرامیک در کامپوزیت نهایی به 24-6 درصد حجمی محدود می شود . در صورت بیشتر بودن مقدار سرامیک تخلخل ها بسته می شوند و اتصال هر دو فاز در سه بعد ایجاد نمی گردد. مشکل دیگر فراریت اکسید سرب موجود در pzt هنگام زینترینگ می باشد که منجر به کاهش خواص پیزوالکتریکی همچون d33 با افزایش دمای زینترینگ می گردد. روش ساخت نیز مانند درصد سرامیک در کامپوزیت و شرایط تولید اثر مهمی بر خواص پیزوالکتریکی دارد، چنانچه در نمونه های ساخته شده از روش کره های پلی استایرنی فداشونده مقدار g33 به بزرگی mv.m/n22/572 مشاهده شده است. علت آن را می توان به وجود دیواره های سرامیکی کروی پیش رونده درون پلیمر نسبت داد. در این کامپوزیت ها، فاز پلیمر در احاطه فاز سرامیکی با دیواره هایی کروی شکل است. تاثیر مقدار سرامیک و پلیمر بر دانسیته، d33، ثایت دی الکتریک، g33 و ضریب fom در کامپوزیت های 3-3 مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید که تاثیر فاکتور شکل تخلخل های متصل به هم ( نتیجه ای از روش ساخت) بر خواص پیزوالکتریکی قابل توجه است.